از سلمان روایت شده که گفت: ابو بکر و عمر و عثمان، بر پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم وارد شدند، و پرسیدند: چرا على علیه السّلام را در هر حال بر ما ترجیح مى‏دهى؟!

پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم در پاسخ فرمودند: من او را ترجیح ندادم، بلکه خدا او را ترجیح داده است.

برای مطالعه کامل متن به ادامه مطلب بروید             

پرسیدند: دلیل چیست؟

فرمود: اگر از من نمى‏پذیرید، از میان مرده‏ها، صادق‏تر از اصحاب کهف، نمى‏یابید و من شما و على علیه السّلام را به سوى آنان مى‏فرستم و سلمان را شاهد قرار مى‏دهم، تا بر آنان سلام کنید، پس خدا براى هر کس آنها را زنده کر، او افضل است؟

همگى پذیرفتند و پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم دستور داد، فرشى را گستردند و على علیه السّلام را در وسط و هر کدام از آنها را در گوشه‏اى نشاند و سلمان هم بر گوشه چهارمش نشست، آنگاه فرمود: اى باد ایشان را نزد اصحاب کهف ببر و به من بازگردان؟! سلیمان گوید: باد ما را به سوى آنها حمل کرد، ناگهان بر در غارى بزرگ فرود آورد.

امیر المؤمنین علیه السّلام به سلمان فرمود: اینجا همان «کهف و رقیم» است، به آنان بگو: جلو روند، پس هر کدام از آنها ایستادند و درود فرستادند و دعا کردند، و گفتند: السلام علیکم یا اصحاب الکهف، ولى جواب نشنیدند، اما امیر المؤمنین علیه السّلام دو رکعت نماز گزارد و دعا کرد و صدا زد: اى اصحاب کهف، آنگاه غار و ساکنان آن به سخن در آمدند و پاسخ دادند، امام علیه السّلام فرمود: درود بر شما اى جوانمردانى که به خدا ایمان آوردید و بر هدایت شما افزودیم، در پاسخ گفتند: درود بر تو اى برادر و وصى رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم و درود بر تو ای امیر المؤمنین، خداوند پس از ایمان ما به محمدصلّى اللَّه علیه و آله رسولش، در باره ولایت تو، از ما پیمان گرفت، که تا قیامت و روز رستاخیز به این ولایت باقى باشیم.

همراهان امام علیه السّلام بیهوش بر زمین افتادند و  بعد از به هوش آمدن از سلمان خواستند، آنها را بازگرداند ولى سلمان گفت: این کار براى من ممکن نیست، گفتند: یا ابا الحسن ما را برگردان؟ فرمود: اى باد، ما را نزد پیامبر خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم برگردان.

سلمان گوید: باد ما را حمل کرد و به نزد پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم برد و حضرت رسول صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم داستان را بر ایشان تعریف کرد و فرمود: این دوستم جبرائیل است که مرا به داستان خبر داده، در پاسخ گفتند: اکنون برترى و فضل خدایى على علیه السّلام را بر ما و امت درک کردیم.

 ارشاد القلوب-ترجمه سلگى، ج‏2، ص: 119 و 120